Verhuizen en meer...

Hej meiden.

Tja, soms zijn sommige mensen gewoon niet eerlijk, want als we dit van te voren geweten hadden hadden we dit huis niet gehuurd.

Het zit namelijk zo dat we dit huis van duitsers huren, zij is een oud klasgenoot van me van zweedse les. Ze vertelde dat ze haar huis ging verhuren, dus ik had wel intresse. Allemaal heel positief en dan zouden wij het kunnen huren voor 3 of 4 jaar (mondeling afgesproken) dus ik dacht MOOI, dan kan ik mooi mijn opleiding afmaken en tegen die tijd heb ik dan wel een baan en kunnen we het huis misschien van haar kopen. Maar nu waren we van de zomer bij haar uitgenodigd en kwam ze met het verhaal dat ze het huis a.s. voorjaar al wou gaan verkopen en wij hadden eerste keuze. We hebben toen geen defenitief antwoord gegeven want schrok me ook een hoedje toen ze de vraagprijs zei.... veelste hoog iig voor dit huis. We zijn nog wel naar de bank geweest en gevraagd wat we konden lenen maar zolang ik geen baan heb krijgen we gewoon geen goeie lening. Dus hadden we ons weer ingeschreven bij de woningbouw. en al een maand later kregen we een appartement aangeboden!! dus 01-11 gaan we weer verhuizen. Er is wel 1 klein nadeel er zijn 3 slaapkamers maar 1 daarvan is heeel klein. Maar Max kwam met een oplossing, Sem mag bij hem op de kamer slapen en zijn kamer delen! Dus vanacht hebben we al geoefend en heeft Sem onderin het stapelbed van Max geslapen en dat ging prima. Ik moet zeggen dat we best wel hoge huur gaan betalen, en de vrouw van de woningbouw gaf oook al aan dat het 1 van de duurdere huurhuizen is maar daarin tegen zitten we in een mooie, vriendelijke buurt met veel jongen gezinnen en geen 'uitschot' om zo maar ff te zeggen.

Max is vorige week naar de kinderarts geweest. Hij had een aantal keer vanuit het niets en vanuit rust hartboenkingen, was net of zijn hartje eruit wou komen terwijl hij niet druk was ofzo. De eerste keer dat we dorgestuurd werden hadden we afgebeld omdat het al een tijdje goed ging. Maar pasgeleden had hij het weer en toen is hij weer doorgestuurd naar de kinderarts. Daar bleek dat Max een kleine vorm van hartkloppingen heeft, een heel klein foutje in zijn hart. Gelukkig niet ernstig zolang het maar bij heel afentoe/zelden blijft en dan is de kans ook groot dat hij er overheen gaat groeien. We hebben wat tips meegekregen hoe we het kunnen stoppen als hij zo'n 'aanval' heeft. Ik dacht zelf dat het onschuldig was en door de groei kwam fzo dus stond er wel ff van te kijken toen het wel 'iets' was, maar gelukkig niet ernstig of gevaarlijk.

Toevallig had Max de zelfde kinderarts als Sem heeft en natuurlijk vroeg die hoe het met Sem was. Dus alles uitgelegd hoe het met hem gaat, dat hij nu een speciaal pedagoog heeft op de opvang en dat we van een kinderpsygoloog en de testen nog niks gehoord hebben. hij vind het nu ook allemaal te lang duren en heeft weer een doorverwijzing gestuurd naar het ziekenhuis zodat hij getest gaat worden op achterstanden enz. En als we eind september ng niks gehoord hebben gaat hij bellen met de afdeling die hem gaat testen. Ik moet zeggen dat het best goed gaat met Sem, hij heeft na de zomer weer een sprong gehad en is wat beter gaan praten en sociaal ook, hij geeft nu af en toe ook antwoord als je hem wat vraagt, eerder deed hij het niet of herhaalde hij alleen wat zijn broer zei. Ik heb de laatste keer niet met de speciaal pedagoog gesproken maar ik hoorde van de juf dat ze nu ook op de 2de groep (waar Sem nu zit, overgegaan na de vakantie) gebruik gaan maken van dag pictogrammen. Ook gebruiken ze op de opvang tekenspraak, maar dat doe ik thuis niet want dat vind ik te ver gaan. Maar daar schijnt hij er goed op te reageren.

Ik zit nu 5 dagen in de week op school, en dat gaat super goed. De vakken zijn erg leuk en de klasgenoten ook. Ik kom ook heel erg goed mee met de zweedse taal, dus dat gaat helemaal super!

Verder heb ik geloof ik niet echt nieuws, maar denk dat de blog al lang zat is ;)

Liefs Melanie en de boeffies.